Kateterizacija srca se primenjuje u dijagnostičke svrhe radi otkrivanja složenih urođenih mana srca, u stečenih oboljenja valvula, kod kardiomiopatije, u ishemičkoj bolesti srca i kod nekih oblika aritmije.
Ova metoda je od izuzetne važnosti i značaja.
Pacijenti koji treba da budu podvrgnuti operativnom lečenju šalju se na kateterizaciju srca, jer je to najvažniji dijagnostički metod kojim se obezbeđuju sve bitne informacije o patofiziologiji i anatomiji promena na srcu.
Izvodi se samo u ustanovi u kojoj postoje svi uslovi za najhitniju operaciju na otvorenom srcu. Kateterizacija srca se sprovodi u lokalnoj ili u opštoj anesteziji dok bolesnik leži na specijalnom rendgenskom stolu.
Uvođenje katetera je aseptičko, kroz femoralnu, kubitalnu ili aksilarnu arteriju i venu. Kateter koji prilazi srcu iz periferne vene do šupljih vena, desne pretkomore, desne komore, plućne arterije i grana do prekapilara pluća (tzv. antegradna ili desna kateterizacija).
Kateter uveden kroz arteriju u levu komoru, u ušća i grane koronarnih arterija (tzv. leva kateterizacija srca).
Kateter se prati fluoroskopijom na monitoru. Prolaz katetera kroz srce posmatran na monitoru može da otkrije grube anatomsko – patološke promene i oštećenja. Potpun uvid u stanje krvnih sudova dobijamo ubrizgavanjem jodnih kontrasta kroz kateter.
Razlikujemo sledeće:
Angiokardiografijom nazivamo snimak svih struktura srca, plućnih arterija i vena i ascendentne aorte.
Ventrikulografijom nazivamo snimak kontrakcija komore, izgleda njenih valvula i arterije koja iz nje izlazi. Aortografijom nazivamo snimanje ascendentne aorte i njenog arkusa.
Selektivnom koronarografijom prikazivanje leve i desne koronarne arterije sa svojim granama. Snimanjem iz različitih pravaca, uz ponovljeno ubrizgavanje kontrasta, dobija se potpuna trodimenzionalna predstava o strukturama.
Najvažniji podaci koji se dobijaju kateterizacijom srca čine osnovu za dijagnozu i izbor metoda operacije.